De brief aan de schrijver

Hoi Martin,

Hier is mijn boekpresentatie zoals ik hem voor Nederlands heb ingeleverd.

We konden kiezen uit verschillende manieren voor een boekverslag, en ik heb gekozen voor

“De brief aan de schrijver”.

Groetjes,

Jordan

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.

Hoi Martin,

Ik schrijf je deze brief omdat ik het boek Moord in Agia Maria heb gelezen en graag wil laten weten wat ik er van vind. Ik ben bij de boekpresentatie geweest begin Januari 2020 en kreeg daardoor heel veel zin om het boek te gaan lezen. Ik verwachtte een leuk en spannend boek en die verwachtingen zijn helemaal uitgekomen. In het begin van het boek was het een beetje lastig om in het verhaal te komen maar verderop begon ik het helemaal voor mij te zien.

 Er zitten heel veel mooie stukken in het boek maar ik heb wel 2 favorieten.

Toen Jamilly terug gevonden werd:

Papadopoulus stormt de hut binnen. Er staat iemand gebogen over een figuur die languit op het bed ligt. Zonder zich te bedenken stort Papadopoulus zich op de staande persoon. Ze rollen beide over de grond. Papadopoulus wil uithalen. ‘Oh my goodness, I am terribly sorry to disturb you.‘ Onder hem ligt een slanke, rood verbrande vrouw van een jaar of vijftig. Ze draagt een bloemetjesblouse, korte jeans en geitenwollensokken in stevige bergschoenen. Britser kan niet. Papadopoulus draait zich om en ziet Jamilly op het bed zitten. Hij helpt de Britse overeind. Jamilly steekt haar hand uit. ‘Hay, I am Jamilly, I am a little bit lost, nice to meet you.‘ Papadopoulus excuseert zich en gaat naast Jamilly zitten.  Hij pakt haar hand. ‘Is alles goed met je, schat?’

En toen Helena het kind van de zus van Dimitris redde:

Met zijn handen trekt hij zich omhoog, Helena stormt de trap op. Hij is bijna bij de tas, als Helena hem bij zijn gewonde been pakt. Ze trekt hem met een ruk naar beneden, hij gilt het uit van de pijn. Hij schopt met zijn andere been naar Helena en treft haar vol in het gezicht. Ze valt bijna achterover als ze zich vast weet te grijpen aan de leuning. Opnieuw doet hij een poging om de tas met de baby te pakken. Weer grijpt Helena zijn gewonde been, dit keer pakt ze zijn voet en draait hem om. Daarmee komt zijn andere been klem te zitten. Hij gilt van de pijn en spuugt naar haar. Dan krijst hij: ‘Laat me gaan, ik ben bijna klaar, de opdracht is bijna volbracht voor haar.’ Met een laatste krachtinspanning doet hij een uitval naar de tas. Helena, die zijn voet de hele tijd vastgehouden heeft, draait hem verder door. Daardoor rolt hij om en komt op de band te liggen. Door zijn gewicht glijdt hij naar beneden, een berg plastic flessen voor zich uitduwend. Helena plukt de tas van de band en zet hem op de trap. Ze ritst hem open, de kleine worstelt met zijn armpjes en beentjes. Als hij haar ziet, stopt hij met huilen. Helena neemt de kleine mee op haar arm.     

Er is niks in het boek dat mij niet aan spreekt, in het boek zijn sommige woorden een beetje lastig maar door te vragen aan mijn ouders ben ik achter de betekenis gekomen.

Zelf vind ik het leuk dat je bij de boekpresentatie het boek kon kopen en daarbij ook een klein boekje kreeg met de gerechten die in het boek voor kwamen. Ik hoop dat je al veel boeken hebt verkocht en ik kijk uit naar het volgende deel.

Met vriendelijke groet,

Je nichtje Jordan Hessing.